Grimm Masallarının tehlikeli yüzü

Çocuk gelişim uzmanı değilim, psikoloji ile de aram çok şahane sayılmaz, edebiyatçı desen o da değilim. Ama okuduğum bir kitabın insanda ne tür etkiler bırakacağını, hayal gücünde neleri değiştireceğini az çok tahmin edebilirim.

Ve diyorum ki, çocuklarınıza Grimm Masalları denen saçmalıkları kesinlikle okutmayın. Okutacaksanız da birlikte okuyun ve her masaldan sonra mutlaka çocuğunuza masaldan ne anlam çıkardığını, ne ders aldığını sorun. Verdiği cevaba göre çeşitli yönlendirmeler yapın. Ama kesinlikle, tek başına okumasına izin vermeyin.

Durup dururken çıkmadı bu düşünceler ortaya. Çocuk kitaplarını, özellikle de masalları çok severim. Kitaplığım çocuk kitapları ile dolu.

Bu yazıya ilham olan kitap da onlardan birisi. Remzi Kitabevi'nden çıkan ve Ülkü Tamer'in çevirdiği Grimm Kardeşler: Altın Kuş... Çocuk Klasikleri serisinde yer alan bu kitap 136 sayfa ve içinde 30 adet masal var.

Bazı istisnalar hariç, tüm masalları başıma ağrılar girerek okudum.

Sebebi de masalların verdiği mesajlar.

Bazı masalları anlatıyım, ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız.

"Köpek ile Serçe" isminde bir masal var ki akıllara zarar!

Köpek ve Serçe tanışıp arkadaşlık kuruyorlar. Köpeğin haline acıyan Serçe, karnı aç arkadaşının karnını doyurmak için kasaptan et ve fırından ekmek çalıyor. Daha sonra oradan uzaklaşıyorlar ve şehrin dışında dinlenmeye çekiliyorlar. Kalbinde merhamet olmayan bir Arabacı da köpeği ezerek öldürüyor. Buna kızan Serçe, arkadaşının intikamını almaya yemin ediyor ve Arabacının başına musallat oluyor. Arabacının taşıdığı yük olan şarapları döküyor, Arabacının 3 atının ölümüne sebep oluyor, diğer kuşları da toplayıp Arabacının evine giderek ambarındaki tahılları yağmalıyor, en sonunda yaptığı bir oyunla da Arabacıyı kendi karısına öldürtüyor. Tüm bunlar yaşandıktan sonra da arkadaşının intikamını almış olmanın verdiği huzurla yoluna devam ediyor ve masal bitiyor.

Üzerine konuşulacak çok şey var ama bu masalın yorumunu size bırakıp biraz da "Büyülü Saray" isimli masaldan bahsetmek istiyorum:

3 kardeş var. En küçüğü melek gibi, büyük olan diğer ikisi ise şeytanın masaldaki temsilcileri. Bu üçü yola koyulup dünyayı gezmeye karar veriyorlar. Büyük olanlarda hayvanlara eziyetten tutun da onun bunun hakkını gasp etmeye kadar her türlü numara var. Tabi küçük olan, bu icraatlarında onlara bir şekilde engel oluyor. Derken, başlarına çeşitli olaylar gelip büyükler taşa dönüşüyorlar. Küçük olan da aynı kaderi yaşayacakken, abilerinin zulmünden kurtardığı çeşitli hayvanlar vefa örneği gösterip ona yardım ediyorlar. Küçük kardeş, hayvanların yardımıyla büyüyü bozuyor ve hem kendini hem de kardeşlerini kurtarıyor. Kardeşlere mükafat olarak da kralın kızları kalıyor. Evet bütün kardeşlere. Kötü olanlara da yani. Abiler şimdi daha da güçlü, kim bilir belki daha da kötüler.

İyiliği ve vefayı anlatma bahanesiyle bilinçaltımıza kötülüğü yerleştirmişler sağ olsunlar.

Kralın kızlarının ödül olması ise başlı başına bir konu zaten. Keloğlan masallarında da sıkça yer alan kızları metalaştırma ve ödül olarak kullanma merakı burada ve neredeyse tüm Grimm Masallarında var. Kaçış yok! Zaten aynı oranda hayatımızın içerisinde var bu durum. Nasıl olmasın ki? Ta en küçüklükten beri beynimize devamlı işlenip duruyor aynı veri.

Ya küçük yaşta evlendirilen kızlara ne demeli? Pedofili düşüncesi bilinçaltımıza bu masallar aracılığı ile işleniyor.

Rezalet bunlarla da sınırlı değil.

Bir "Parmak Çocuk" var ki, düzenbazlığın kitabını yazmış. Adeta masal dünyasının Dolap Osman'ı. Aynı şekilde, "Talihli Kardeşler" masalının kahramanı 3 kardeş de fırsatçılığın kitabını yazmışlar. Ben bu kadar kapitalistini gerçek hayatta bile görmedim.

Kapitalizm demişken "Cüceler ile Kunduracı" masalından bahsetmemek olmaz.

Bir Kunduracı var. Gece köseleleri masanın üzerine bırakmış, sabah kalktığında bakmış ki kunduralar masanın üzerinde hazır duruyor. Hem de işçilik kalitesi muazzam. Kunduraları satıp daha fazla kundura yapacak kadar kösele alıp yine masanın üzerine bırakıyor ve sabah aynı şekilde kunduraları hazır buluyor. Bu olay bu şekilde devam ediyor ve kunduracı çok zengin oluyor. Bir gün bu kunduraları kimin yaptığını merak edip, gece uyumuyor ve bir köşeden odayı gözetliyor. Üstünde başında hiçbir şey olmayan 2 tane cüce görüyor odada. Karısına söyleyip, cücelere teşekkür amaçlı kıyafetler diktiriyor ve masanın üzerine bırakıyor. Gece cüceler geldiğinde kıyafetleri giyip gidiyorlar. Bir daha ara ki cüceleri bulasın!

İktisatta bir yaklaşım vardır. Özü de şudur: işçiye öyle bir ücret öde ki, ne öldürsün ne de güldürsün. Bu masalda da inceden inceye o düşünceyi işlemişler.

Geçelim başka bir masala. "On İki Prenses" masalının kahramanı kızlar, geceleri saraydan kaçıp erkeklerle alem yapıyorlar. Tabi bu alemleri onlarca insanın canına mal oluyor. Ama onlar hayatlarından memnun.

Ve ne yazık ki tüm bu masalların sonunda herkes mutlu!

Diğer masallara girmiyorum bile. Bu kadarı yeter sanırım.

Masallarda iyi şeyler de yok değil. Açgözlülüğün ve kibirli olmanın kötülüğüne; iyilik yapmanın ve karşılığında gelen vefanın önemine pek çok yerde değinilmiş.

Yine de götürdükleri, getirdiklerinden çok daha fazla.

Sonuç olarak; Grimm Masalları, yeğenimin ve olursa çocuğumun kendi başına okuyamayacağı kitaplar listesine girdi bile. Ancak benimle birlikte okuyabilirler. O da bu kitapta yazılanların yanlışlığını görmeleri için.

Not: En üstte kullanılan görseli şu adresten aldım. Görseldeki masalın ismi "Elleri Olmayan Kız". Aynı adreste benzer bir konu işlenmiş ve masalların değişik versiyonlarına dair bilgiler yer alıyor.

mustafa arslan, grimm masalları, masalların tehlikeli yüzü, masalların çocuklara zararları, masallardaki tehlike, masallar çocuklara zarar veriyor, masalların bilinmeyen yönleri, masalların altında yatan gerçekler, masalların öteki yüzü